Ik ben heel erg trots op mijn bessenstruiken. Twee aanvallen van bessenbladwesp, een flutzomer en nog weten ze een indrukwekkende hoeveelheid besjes te produceren. Vorig jaar waren het er veel meer maar toch, trots. Ik kan er waarschijnlijk wel een paar potten jam van maken, al moet ik dit jaar ook rekening houden met babygerelateerd bessenverlies.
Ik heb twee verschillende types kruisbessen naast elkaar staan. Een witte en een rode. Dit heeft verschillende voordelen: de bessenbladwesp vind de witte lekkerder dan de rode, zo heb je nog wat over na een aanval, en als de rode rood worden weet je dat de witte ook rijp zijn.
Hier dacht ik dat hij de bak wel netjes rechtop zou houden, zo naief.
Gelukkig heeft hij nog iets over gelaten, iets meer dan een kilo kruisbessen, tijd om de jampotten uit te koken.
